Przede wszystkim warto zaznaczyć, że Sardynia to druga co do wielkości (zaraz po Sycylii) wyspa na Morzu Śródziemnym. Ona i pomniejsze wysepki w jej otoczeniu stanowią jeden z rejonów administracyjnych Włoch. Jest oddalona o 200 kilometrów od Włoch kontynentalnych oraz o 14 kilometrów od Korsyki. Przez 300 dni w roku na wyspie zachwyca słoneczna pogoda. Jest niezwykle rozwinięta turystycznie. Można się na nią dostać w sposób absolutnie bezproblemowy drogą morską lub lotniczą. Przybywają na nią wspinacze z właściwie całej Europy, bo na tej wyspie są niezliczone ilości skałek – głównie wapiennych, ale także bazaltowych i granitowych. Jednowyciągowych dróg wspinaczkowych o stałych przelotach jest na niej prawie cztery tysiące.
Turyści zachwycają się skalistą linią brzegową, piaszczystymi plażami, morzem w odcieniach szmaragdu, a przede wszystkim różnorodną kuchnią i pysznym lokalnym winem. Warto również zobaczyć nuragi – megalityczne warowne wieże obserwacyjne pochodzące z połowy drugiego tysiąclecia przed naszą erą. Budowane były z ociosanych kamieni bez użycia zaprawy przez cywilizację nugarijską, która zasiedlała te rejony od XVII do mniej więcej II wieku przed naszą erą. Łącznie na wyspie jest ich około siedmiu tysięcy.
Sardynia to bardzo zróżnicowany region bogaty w zasoby naturalne. Eksploatuje się tam złoża rud ołowiu, żelaza, cynku, antymonu, srebra, miedzi, czy boksytów. Dodatkowo znajdują się tam kamieniołomy alabastru oraz saliny morskie, a także rafineria ropy naftowej. Rozwija się przemysł stoczniowy, metalowy, hutniczy cynku i ołowiu, cementowy, spożywczy, włókienniczy oraz chemiczny.
Sardyńska gastronomia
Dzięki uprawom zbóż, buraków cukrowych, roślin sączkowych, winorośli, migdałów, oliwek, drzew cytrusowych i warzyw, a także hodowli owiec i kóz, połowowi ryb, skorupiaków i ostryg Sardynia ma wiele własnych produktów dobrej jakości wręcz stworzonych do robienia z nich gastronomicznych dzieł sztuki cieszących podniebienie. Pod tym względem Sardynia idealnie wręcz wpisuje się we włoską filozofię gotowania prosto, z najlepszej jakości produktów, ale też w oparciu o składniki regionalne lub sezonowe. Według wielu turystów odwiedzających tę wyspę niezwykle trudno jest tam trafić na restaurację, która serwowałaby dania niesmaczne lub po prostu przeciętne. Wielu w ogóle wątpi w to, że jest to możliwe.
Przede wszystkim utrzymany jest schemat posiłków – dobrze znany z Włoch kontynentalnych podział na przystawki, pierwsze danie, danie główne oraz wieńczący posiłek deser. Również i na wyspie występuje zróżnicowanie kuchni powiązane z geograficznym podziałem rejonu.
W południowo-zachodniej części Sardynii wyjątkowo popularne jest danie o nazwie fregola. Przybyło na wyspę prawdopodobnie z terytorium dzisiejszej Tunezji przez liguryjskich żeglarzy. Są to niewielkich rozmiarów kulki z ciasta makaronowego robione na bazie semoliny. Po wysuszeniu (wedle tradycji suszone były na słońcu) zostawały lekko przypieczone. Inna nazwa tej potrawy to „sardyński kuskus”. Zbliżona jest do pitim (kuskus z Izraela) – są większe od kuskusu tradycyjnego oraz po wysuszeniu podpiekane.
Sardynia jest regionem, w którym wyraźnie widać wpływy arabskie. Bardzo popularne są pieczona baranina, soczewica i bakłażany. Jednak najwyraźniej widać to prawdopodobnie w kwestii używanych przypraw – chociażby szafran jest uprawiany na tej wyspie. Często dodawany jest do sosów oraz zup. Duży wpływ na kształt kuchni sardyńskiej miała również Hiszpania, do której przez wiele wieków Sardynia poniekąd przynależała (była częścią korony hiszpańskiej). Pieczone prosię, czy rozgrzewający gulasz z wieprzowiny i suszonego bobu to zaledwie dwa przykłady dań, które są bliźniacze w sposobie przygotowania i finalnym smaku.
Ciekawostką jest fakt, że niemalże każda wioska na Sardynii na swoje własne pieczywo. Sumarycznie na wyspie dostępnych jest około stu jego rodzajów w różnych formach i rozmiarach (okrągłe duże bochenki, chleb w kształcie małych patyczków lub pączków). Typowe dla całego regionu jest płaskie pieczywo wraz z jego chrupką wersją.
Sardyńska kuchnia obfituje w dania pieczone na ogniu lub grillowane – to właśnie one królują na wyspie. W części nadmorskiej dominują potrawy rybne i te z owoców morza. Z kolei na terenach oddalonych od linii brzegowej po mistrzowsku przygotowywane są dania typowo mięsne (dominuje cielęcina, baranina, wieprzowina, jagnięcina, dziczyzna oraz koźlęcina).
Warto wspomnieć o sardyńskich alkoholach, które znane są na całym świecie – doskonałe wina, lokalne likiery oraz wódki. Szczególną uwagę należy zwrócić właśnie na wina, które zyskały międzynarodową renomę, dzięki licznym wygranym w konkursach o zasięgu globalnym.